mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wa

t. 1

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Tytuł w ApI

EZnieU4

Tytuł i dedykacja  (Woyciechowski) w A (→Wn→Wf)

! miniat: wycinek A, tylko La ci darem la mano varie;
tr = EZnieTU (tytuł dedykacja pour le piano-forte...);              red EZTU (podobnie)

Tytuł i dedykacja (Czerny) w Wa1

! miniat: wycinek, ze str. tytułowej, 3 linijki od Homage          tr = EZnieU1 oprócz dedykacji, która EZnieU;                         red = EZnieU

Tytuł i dedykacja (Czerny) w Wa2

! miniat: wycinek z 1. str. nutowej tr = EZnieU3 oprócz dedykacji, która EZnieU1;                     red = EZnieU2 oprócz dedykacji, która EZnieU

Tytuł i dedykacja (Woyciechowski) w Wa3

tr = EZnieU3;                 red EZnieU2

Tytuł w WfSB

EZnieU5
..

Fakt, że Chopin nie podał w tytule Wariacji ani kompozytora, ani tytułu opery, z której pochodzi temat, świadczy o olbrzymiej popularności tego duetu w muzycznym świecie Warszawy i Wiednia. Odpowiednie informacje dodał angielski wydawca, okraszając przy okazji tytuł kilkoma efektownymi zwrotami – utwór określono jako "hołd dla Mozarta" (Hom[m]age à Mozart), wariacje są "wielkie i błyskotliwe" (Grandes variations brillantes), a duet z Don Giovanniego ulubiony (Duo favorit). Z pretensjonalnymi, dowolnymi tytułami, stosowanymi w wydawnictwach Wessla Chopin starał się w późniejszych latach walczyć, raczej zresztą nieskutecznie – por. list do Fontany z 9 X 1841: "jeżeli on [Wessel] potracił na moich kompozycjach, to zapewne dla głupich tytułów, jakie podawał mimo mojego zakazu i mimo zekpania kilkakrotnego pana Stapeltona; że gdybym był mojego głosu duszy słuchał, to bym mu był nic więcej nie posyłał po owych tytułach.". Można na tej podstawie sądzić, że także zmiany dedykacji nie były uzgadniane z Chopinem, choć w tej materii ślady ewentualnych protestów kompozytora nie zachowały się.
Zwraca uwagę przywrócenie autentycznego adresata dedykacji w Wa3. Być może miało to związek ze śmiercią Czernego w 1857 r., co przypada na prawdopodobny okres powstania Wa3.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Dedykacje

t. 4

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

A w A (→Wn1→Wa1)

! miniat: wycinek

A w A (→Wn1→Wa1)

koor ApI Tu bez kliszy 

F w Wn2 (→Wn3,WfSB), Wf i Wa2 (→Wa3)

TGTU

F w Wn2 (→Wn3,WfSB), Wf i Wa2 (→Wa3)

ApI (= koor_ApI dla war_22)
..

Wersję A (→Wn1) uważamy za pomyłkową, na co wskazuje partia orkiestry – F w wiolonczelach i kontrabasach występuje zarówno w późniejszej wersji ApI, jak i w głosach Wn i Wf. Prawidłowa wersja Wf to niemal na pewno efekt korekty Chopina, przypuszczalnie wprowadzonej jeszcze na egzemplarzu Wn1, który służył za podkład do tego wydania, gdyż nie widać śladów zmian w druku. Poprawki w Wn2 (→Wn3,WfSB) i Wa2 (→Wa3) można uznać za adiustacje na podstawie głosów orkiestrowych. W przypadku Wn2 możliwa jest również korekta Chopina, którego udział w przygotowaniu tego wydania jest w ogólności wątpliwy, ale w ograniczonym zakresie niewykluczony.
W podstawowej wersji ApI, będącej wcześniej­szą redakcją tego orkiestrowego wstępu, żadna z powyższych wersji nie ma zastosowania.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Błędy A , Autentyczne korekty Wf , Autentyczne korekty Wn

t. 8

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Półnuta F w ApI

EZnieU1

Bez F w A (→Wn→WfSB,Wa1→Wa2)

! miniat: wycinek, ten takt, tylko dolna 5-linia.              EZnieTU

Oktawy w Wf i Wa3

tr = EZnieTU + EZnieU;                        red = EZTU
..

Wersja ApI to pierwotna redakcja partii basowej w tym takcie. W tekście głównym uwzględniamy dolne nuty oktaw dodane – niemal na pewno przez Chopina – w korekcie Wf1. Uzupełnienie to wprowadzono także w Wa3, zapewne na podstawie Wf2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Autentyczne korekty Wf , Zmiany rejestru basu , Skrótowy zapis oktaw

t. 11

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W tekście głównym dodajemy  ostrzegawczy przed f. W Wa znak dodano później, przed f1 w pr.r. W przedostatniej oktawie l.r. A ma  tylko przed górną nutą. Oczywistą niedokładność poprawiono w Wn (→Wf,Wa).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Niedokładności A

t. 14

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

leggier. w A (→Wn→Wf,WfSB)

! miniat: wycinek A odpowiedni, tylko górna 5-linia.

leggiero w Wa
..

W tekście głównym zachowujemy niejedno­znaczny skrót Chopinowski leggier. Redakcja uważa za najprawdopodobniejsze jego rozwi­nięcie formę przysłówkową leggier(a)mente, której Chopin użył kilkakrotnie w innych wczesnych utworach (por. np. Koncert f op. 21, cz. III, t. 81). Inna możliwość to leggierissimo, które jednak Chopin skracał jako leggieriss. – por. t. 55 i 367. Leggiero Wa niemal na pewno nie odpowiada dosłownie zamysłowi Chopina, ale w praktyce, jako równoznaczne z leggiermente, może być uważane za jednoznaczną wersję Chopinowskiego skrótu.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa